Verse 1:
Elbet bir gün gidecektin, sen de zamanla değişecektin.
Ve ben de tırnaklarımı kemirecektim.
İçimdeki fırtınalarımda parçalanmış bedenim.
Ne kadar hızla yakıp bir kül eyledin. Söyle neyleyim?
Kırık kanatla uçmak isteyen bi' leyleğim.
Tenime dokunan kadını tanımıyor.
Hangi akşamın sabahına uyandım bilemiyorum?
Uzaklaşmak iştiyorum bu şehirden ve de kendimden yemin ediyorum.
Sen düşüncelerden ibaretsin.
Geriye kalan bir et bir kemiksin.
Yaklaştıkça yolunu bitireceksin.
Elbet kendi sonunu getireceksin.
Uzun yollar kılıca benzer.
Ayaklarını kestikçe geri dönmek isteyeceksin .
Kendi ellerinle yüreğinin göz yaşlarını sileceksin.
Milyonlarca üzüntüyle baş edeceksin.
Ve tonlarca yükün altında ezileceksin.
Ama biliyorum ki değişmeyeceksin.
Nakarat x2:
Bil ki çıkışımın yok inişi, kayboldum 'sen†diye diye
Bir kapı gördüm ve de araladım, içeriye baktım gizlice
Öylesine bi' boşluk buldum, bedenimi sarabilecek sandım
Hayret ne kadar da inandım, ben sana aldandım
Verse 2:
Bir resim bıraktın ardına yıkıp gittin her şeyi.
Benim dünyamın içi güzel, mahkum ettin kendini.
Yanlızlığımın yok b
aşka bir ifadesi.
Beklemekle geçmez zaman ibresi.
Azalıyor ömrün çizik hanesi. Bu şarkıda neyin nesi?
Yağdırıyor yine ilhamın sesi
Çığlıklarımı yükselttikçe kabarıyor gök kubbesi
Birçok şarkımın ayrılıktır bahanesi
Gördüklerinden farklıdır bu kar tanesi
Düşerken tutunduğum dalların hepsi kırık
Elimdeki yalnızlıktan b
aşka yoktur tanık
Her günüm güneşliydi bugünüm niye karanlık?
Aşkın sahibiydi onlar! Neden benim şimdi tek sanık?
Koşmak istiyorum peşine imkansız her yer bataklık
Bir kez daha düşersem çukura inan ki bana yazık
İnan ki bana yazık
İnan ki bana yazık
Nakarat x2:
Bil ki çıkışımın yok inişi, kayboldum 'sen†diye diye
Bir kapı gördüm ve de araladım, içeriye baktım gizlice
Öylesine bi' boşluk buldum, bedenimi sarabilecek sandım
Hayret ne kadar da inandım, ben sana aldandım