Güvertemde güvercinler ağlar
Çare yoktur hüzünlerle delinmişse dağlar
Bir kıyıda paramparça hasretlere bağlan
Kulaklarıma bir kelam et ölmememi sağla !
Söyle nerden bilebilirdim bütün hengamenin dağıldığını
Ölüm mahalline karanfiller atıldığını
Hırs ve para uğruna tüm insanlığın satıldığını
Anlat, çünkü gördün şiirlerin yakıldığını !
Penceresiz tramvayda boğulmak mı yaşam
Yoksa yorulmak mı yollarında bir derdin bir tasan
Kalem, kağıt, duman ve efkarla sevişirken yazar
Küfür, bir öldürme eylemidir makberleri kazan !
Sevişmekse yürürlükten kalktı bugün
Duygularsa bölücülükten hüküm giydi, bir şey deme !
Bir masal yaz, icabında konu olsun filmlere
Sevgi denen şey aslında yıkıcı bir misilleme !
‘'Bizi ölüm bile ayıramaz!'' derdi yaren
Düşüp yenilsem de pes etmeyen bendim halen
Sanırım öfkelisin suratından belli zaten
Çünkü bencil adem, tüm evrene istinaden !
Nakarat (x2):
Kalbine zan altında güzellikler sunmak için
İntihara vuslat, bir kez olsun durman için !
Bende yazdım özgülüğe hasret olan kuşlar için
Tanrının büyüklüğü, yalnızca kullar için !
‘'B
aşka kimse yok'' dedim ve bir an durdu kaldı
Zaten bütün tanrılar cennetten diyar sundu ballı
Şairler bu sözcüklere şiar buldu sandı
Benim en sevdiğim şiirleri Şiyar Buzcu yazdı !
Gurbette sürgün şu an tanrının yasakları
Ve yalnızlık kanatları, döküldüyse n'eyler ?
Fısıldardım kulaklarına miadı bir şeyler
Çünkü bu çağlarda öpüşmek çok siyasi bir eylem !
Ne anıtlar diktin söyle gönüllere
Söyle kaç şiirle şifa oldun ömürlere ?
Sevinç ölümlere çare değil, saçmalamıştın
Zaten ben de bütün heykelleri parçalamıştım !
Tüm insanlık güzellikle avuçlarına dökülsün
Ve gül ! Çünkü sende ağladıkça ölürsün !
Yaşam denen sorulardan uçurumsa, çözülsün
Yeterince yaklaşırsan cevapları görürsün !
(Nakarat x3)