1. Verse
Başlıyorum bir parçaya daha tüm karamsarlığımla
Dert ortağım kalemim şimdi başladı ağlamaya
Gözyaşlarım beyaz değil benim, mavi-siyah mürekkebim
Kağıdımı hergün mürekkebimle beslerim
-
Kafamın karışıklığından bu kadar huzursuzum
Yorgunum nedensiz ve de aylardır uykusuzum
Dört duvar odamdan çıkmayıp saatlerce düşünmekten
Saçlarım bile dökülmeye başladı doğrusu
-
Bu aralar çok doluyum her şeye göz yummaktan
Bu aralar çok doluyum her yapılanı alttan almaktan
Bundan sonra işime gelmeyene eyvallah
Bundan sonra uğraşamam kimseyle (eyvallah)
-
Odamın karanlığı oldu benim en büyük aydınlığım
Sadece, sabah camdan vuran güneş karanlığı bastırır
Aslında bu durumdan oldukça da rahatsızım
Ama illa ki bir şey keyfimi kaçırmalı
Nakarat:
Alıştım artık mutsuzluğumla mutluyum
Alıştım arık huzursuzum ama suskunum
Alıştım artık nedense ben hep suçluyum
Alıştım artık nedense ben hep suçluyum. (x2)
2. Verse
Yaşıyorum sanki kendim için değilde b
aşkaları için
Ne için tanrım beni bu kadar mutsuz edişin
Ne biçim bir ruh halindeyim anlamış değilim
Ne yapmalıyım her şeyin yoluna girmesi için
-
Yazarak buldum ben yolumu rahatsızlığımı anlatarak
Yok çünkü gerçekten derdimi dinleyen bir arkadaş
Olamaz kimse bir parça kağıt gibi biri
Kalemi bıkmadan sıkılmadan dinleyen biri gibi
-
Hep dürüstlüğünden kaybeder Ömer derbeder
Güvendiğinden kaybeder Ömer içine hapseder
Önemsedikçe kaybeder Ömer hayata küfreder
Memnun olmasak ta ölmedikçe hayat devam eder
-
Dediğim gibi alıştım ama dik durmayı başardım
Yüzümde sahte gülümsemeyle daha ne kadar yaşardım
Takmadan hiç bir şeyi bir insan nasıl yaşar
Yapamam ben mutluluk beni aşar
Nakarat:
Alıştım artık mutsuzluğumla mutluyum
Alıştım arık huzursuzum ama suskunum
Alıştım artık nedense ben hep suçluyum
Alıştım artık nedense ben hep suçluyum. (x2)