Veysel Hakk�a erdi cahil anlamaz
Boşuna arayıp sorman Veysel�i
Tellal oldu ama kimse dinlemez
Kulağınla duysan görmen Veysel�i
Onu görmek yetmez Kâmil olmazsan
Sazında sözünde mânâ bulmazsan
Gözleri kör diye kale almazsan
Olur olmaz şeye yorman Veysel�i
Sadık yarim diye toprağı seçmiş
Kazma ile ekmiş orakla biçmiş
Bahçe bağda aşlak sarmış dip açmış
Sakın köylü diye yermen Veysel�i
Nice güzellere bağlanmış kalmış
Arı gibi çiçek dermiş bal salmış
Uzun ince yolda gaflete dalmış
Düz iken yokuşa sürmen Veysel�i
İçindeki
aşkı yare yazdırmış
Hislerini beyit beyit dizdirmiş
Küçük Veysel, Ahmet köy kent gezdirmiş
Bırakın açılsın dürmen Veysel�i
Pir Sultan Abdal�ın izin sürmüş
Yunus�ta Tapduk�ta kendini görmüş
Âgâhî, Kemter�in sırrına varmış
Onlardan aşağı görmen Veysel�i
Onu Yüzbaş�oğlu Mihmanî�den sor
Ali İzzet ile Devranî�den sor
Aziz Üstün�den sor Aziyet�ten sor
Bunlar yol dostuydu kırman Veysel�i
Onu Hüseyin�e Kul Sabri�ye sor
İstersen İzzet�e Hasgül�e de sor
Emlek Yöresini bilenlere sor
Dağa taşa sorun durman Veysel�i
Adım adım gezmiş vatanı yurdu
Kardeş kılmış Sünnî Alevî Kürd�ü
Birlik dirlik için çırpındı durdu
Sevgiye mal edin harman Veysel�i
Bayrağı toprağı genel hak görmüş
Atasına minnet duymuş iz sürmüş
Bölücü bağnazı taşlamış yermiş
Derde deva edin derman Veysel�i
Emaneti der ki iyi tanırım
Filozof tabiri yetmez sanırım
Çağın ozanıydı benim onurum
Ümmi cihan gelse vermen Veysel�i