Verse 1:
Sevgi ektim kin biçtim sevgi gitti ben geldim
Ben kimim nefretim insanoğlu bak ben senim
Karıştım kanına senin hayatın ta kendisiyim
Kim miyim sesini bile işitmediğin kalbinim
Parayım ben vampirim ve can alan bi katilim
Ezilmişin öfkesi ve rap deniline hakimim
Memnun oldum tanıştığımıza dinle hayat nedir
Düşlerin tam tersi akan zamanına hayat denir
Bayat gelir bana
aşk duygularım öldüğünden
Zaman ilaç değil tuz yakar o en derininden
Şimdi konuş ya da sus hayır ulan şimdi sus
Şimdi konuşçak tek kişi benim çoktan öldüğümden
En tepeyi gördüğümde bile mutlu olmadım ki
En dibine battığımda inan korkmadım hiç
Sokaklarda tektim ve her maddeyi çektim
Uyanınca anladım ben zaman boşa geçmiş
Nakarat (Can Volkan):
Derdimi, sancımı anlayan, bilen yok
Hiç yok
Bağırırım, çağırırım ama duyan kimse yok
Hiç yok
Verse 2:
Usanmıştım bu toplumdan henüz daha 10 yaşında
Neden mi çünkü dayattılar bi ton boktan kural
Okulda bolca dayak ders yerine safsatalar
Anlatan bu sistem istedi benden hep zorla biat
Büyümek çözmedi devam etti işkenceler
Yalnızlık başladı sonra saçma olanı söyledikçe
7de filizlenen nefret büyüdü böylelikle
Babası zengin olana sağlanırdı bütün öncelikler
Bi fırsat çıktı ilk solukta amerika'dayım
Sonra işler değişti tek başıma sokaklardayım
Pes etmedim korkmadım ve ben geriye bakmadım
1 Türk'ten geldi 2 yıl sonunda yediğim tek kazık
Nasıl güven beklersin şimdi benden ademoğlu
Umudum mu dibe yakın çünkü körsün ademoğlu
Gözleriyle gösteriyo sana bu düzen moruk
Ve bir çocuğum oldu benim adını nefret koydum
Nakarat (Can Volkan):
Derdimi, sancımı anlayan, bilen yok
Hiç yok
Bağırırım, çağırırım ama duyan kimse yok
Hiç yok