Bu zaferin adı bana fazla
Yoksa paran seni tanımazlar
Yazdım al bu kalan ihtirasla
Bana kral olsalarda yaramazlar
Heyhat hüsran yanımızda
Umutlar mı vardı aramızda
Her gece kabus çömesin diye
Görevlendirdiğim muhafızlar
Vede şükürdür al sana yükün diyeti
Niye bozuktu çoğunuzun bütün niyeti
Neden oldu bu insanın tabiatı kahpelik
Dönüpte suratına tükür diyemi
Yada bu külliyeti boz tabi nedersin
Hadi umudu çağırda kapına gelsin
Ve bazen mutluluk elinde olsada
Nahiyene hüzünleri kabul edersin
Sen sabredersin ama mükafatı dert
Gülmekse bu işin teferruatı gel
Boşver tek yaşaman gereken
Yazdığın o yalanın hakikatı ben
Riyakar iken neyin korkusu bu
Kavminin yanımda rehindir ordusu
Beşeriyat yalan değil mi sencede
Dostlarım kadehime zehir doldurun
Nakarat:
Unut dünü anı yaşa, hüsranın hazanında
Yalanlarla boğuşup tüm hırsıyla basar efkar
Hüzünle savaşırken yalnızlığın gazabında
Yaşamayı ne sandın umutların mezarlığında
Biranda tutuldu nutkun
Sen kendini nerde unuttun
Kader böyle yazdı ama
Savaşmak hep bir umuttur
Niye gülmedi bu safta kimse
Sahtelik mi var yüzünüzde
İnan huzura örülmüş duvarlar var ama
Ben yıkarım gerekirse
Tabi ne kadar günah bir o kadar ben
Vede ne kadar dürüstsen o kadar dert
Sana güvendiklerin vurur bir yandan
Ne kadar zayıfsan o kadar sert
Yanılan sen duy bunu kendi derdim
Ben çağırmadım ki onu kendi geldi
Sana insan olmayıda öğretenler
İnsanlık ölürken nerdelerdi
Beni terkerdi yine tebessüm
Etmedim hakkım olmayana tenezzül
Al bi teneffüs hırsına tevekkül
Hayatta seçimler hep bir tereddüt
Ben hep yükleri sırtladım yorulmadan
Tanrım engelleri yolum al
Sonunda tam bitecek derken bitmez
Menfaaatçilere yanılmadan
Hani arınmadın tabi kötülükten
Kötü hırsını yanında götür hepten
Zaten alıştım bu çıkarınız uğruna
Kalpleri kırmaya giderek ben
Bir emekten geldi ve doğdu bu zafer
Boş yere yenilgi yoktu bu sefer
İnan bu kendine belkide
Umudun rüzgarları hiç durmadan eser
Dolmadı kesen ama boşver olsun
Her şey para değil bugün dostluk olsun
Sen dünya hırsına kapışsın ama
Ölmektende mi korkmuyorsun
Sönmüyorsa günemişimi çamurla sıva
Duygunu aldım canında sıra
Vede memlekettimde herkesi enayi sanıpta
Durmadan çalın kasadan hep
Sarılmasada bana saadetin eli
Siz olmayan hazanı var edin hadi
Mal edin bana bunu ben korkmam
Artık yıkmaz dostun ihaneti beni
Vede nihayet emeline ulaştı şair
Sanırsın bu
aşka bulaştı zayi
Al işte şahit bu kalem bu kağıt
Şayet Zayi bu temaşa ait
Nakarat:
Unut dünü anı yaşa, hüsranın hazanında
Yalanlarla boğuşup tüm hırsıyla basar efkar
Hüzünle savaşırken yalnızlığın gazabında
Yaşamayı ne sandın umutların mezarlığında