Bölüm 1:
Bi yabancıyım rüzgarda savrulan (sağa sola)
Ne olduğu bilinmez korkular var içimde
Kendini kandırmak aslında çok kolay gülerken
Arzular küçülür ve maskeler büyür
1. Perde:
Mekan: Rengarenk ışıklarla dolu bir gemiyken
Zaman: Seni bu kült kadere götürecek bi sandal
Bi tiyatronun en iyi dekoruydu insanlar
Burayı oturduğun yerden daha iyi sanma
Zoraki gülümsemeler mutlu görünen kalabalık
Nedense sen huzuru hiç bi zaman çalamadın
Evimden her sabah çıkarken maskemi takıp
Ben anneme verdiğim sözü tutmak için çabaladım
Nakarat x2:
Cesaretim yok aynaya bakmaya
Utanıyorum gördüğüm yüzden
Denize çivilenmiş balıklar gibi
Bu sahteliğimizi ayıplar gibi
Susuyoruz ve yaşamaya devam ediyoruz
2. Perde:
Bu sahneye ait bana değmez ucu kahkahaların
Anlamadım rüzgar yere düşürür yaprağı nasıl
İnsanlar her defada yanlış şeyi alkışlar ve
Bu kentten geriye kalan yalnızlıktır kar kışta
Tanrı gülücükler yaratmış herşeyi unutmak için
Maskeler güler somurtur ama beni uyutmaz içim
Kabuslardaki avcılara benim için uçurtma çizin
Hüznümü bastırıyorum ben her sabah umutlar içip
Işıklar kapanır ve bu akşamki son gösteri
Neşeli maske çıkar hayat sağ vurur sol gösterip
Bu ağzımı kesen belki ilk, belki de son sözlerim
Bilemezsin hiç bi zaman kader nasıl bi yol gösterir
Kendinden b
aşka herkesi mutlu eden birisi var
İyi niyeti kimisi mutluluk için kullanır kimi silah
Her geçen gün koparıyorum içimden bir hisi daha
Ahh… Birisi daha
Nakarat x3:
Cesaretim yok aynaya bakmaya
Utanıyorum gördüğüm yüzden
Denize çivilenmiş balıklar gibi
Bu sahteliğimizi ayıplar gibi
Susuyoruz ve yaşamaya devam ediyoruz