verse 1
hani böyle uyumak için kapatırsın ya gözlerini
benimkiler kapanınca sen gelirsin aklıma
bi bakmışım saat 2 ve hala yoksun maksadında
iki satır yada bi dörtlüğe bırakırım seni aklımdan
sana sahip çıkamamaktır benim tek acizliğim
uykularımı bozar oldu gözlerinin kahvesi
saçlarının sarısı güneşten alırken ahengini
benim sende yarım kaldı yüzüm gülmez evvel gibi
seni görememekte körlük,duyamamakta sağırlıktır
uyanmak yaşamak değil,hayat sana yakınlıktır
yakınlaş, istanbulu ayaklarımızın altına alıp
senle mutluluk zirvesinden
aşk yağmuru damlatalım
Kalemim yine manzaranın en hakikisiyle dolu
Tek başıma seyrederim senle çizdiğim bu yolu
Önüne geçtikçe ezildiğim bu yokluğun yok olsun
Boşamı tüketiyorum kendimi artık çokmu geç oldu
Nakarat
hayat sende başlayıp sende biten bi hikaye gibi
sen varsan yanımda eğer ölmek bile huzur verir
Geceleri hep yıldızlarda saklardım gözlerini
gündüzümde güneş olurdun bakamazdım affet beni
verse 2
gülmek bana haram değil ama içimden gelmiyor
sabah akşam ter akıttığım yolun nede şer bi yol!
İÇime attığım herşey yeniden yollarına serpiliyor
seni uyutan bu karanlık,bana düşler kurduruyor
Seni beklemek bir fidanın suya hasret yaşayışı
kim sever ki yardan ayrı bir firari yaşantıyı
kendimi kayybettiğim anda düğümlendi sana bağım
kaçış yolum yok hep seninle doldu bak solum sağım
ayrı serüvende büyümeye gerek yok ki gel yanıma.
bugün gelme tamam kabul,ama lütfen gel yarına
yokluğunda kimseleri almadım yine bak yanıma
hala kalbimde sana karşı büyüyen bi saf yanım var
kalemimde bir yara var kesik baya derinlerden
ne kadar sıkı tutsamda yazarken damlatıyo geçmişimden
ışıklarımı söndürüpte kaçıcağına bu şehirden,
canım isteseydin artık senin olurdu sahibem
Nakarat
hayat sende başlayıp sende biten bi hikaye gibi
sen varsan yanımda eğer ölmek bile huzur verir
Geceleri hep yıldızlarda saklardım gözlerini
gündüzümde güneş olurdun bakamazdım affet beni