Nakarat
Ölüm gibi karanlık, nitekim hazan bu yol,
Kalan da, terk eden de kazanmıyor,
Denedim, defalarca denedim, amma denedim,
Ve inan, sensiz yaşanmıyor.
Kalan da terk eden de başarmıyor
Bir zaman geçiyor ve gözler atık yaşarmıyor,
Yokluğun garip, varlığın hazin sonum,
Denedim, seninle de yaşanmıyor.
Verse 1
Korkma, sen hiç olmayan kasımpatı,
Sonbaharı gözlerim anımsatır,
Gözüm, gözlerinin en fakiri,
Bu yoksulluğu anlatıyorsa yarım satır.
Ne mutlu sana! Beni bir ipte canlı verdin,
Sonuçta aynı bedeniz, hatta bunu da Tanrı verdi,
"Öldürmek neyime kardeş?" dediğim bir ibne, kanlı derdim,
Bravo, beni bir iple canlı verdin.
Gurur duydum ve inan hiç bu kadar ölmemiştim,
Geriye dönmek adına tüm nefsimi önlemiştim,
Yıllardır benimlesin, daha bu genci çözememişsin,
Ve inan, senin kadar şerefsizini görmemiştim.
Yerinde dur be kuzum! Zıplamak marifet değil,
Gitmek, mutluluk ve haklı galibiyet değil,
Haklısın ya hani, şimdi git ve,
Sevgi ne bilmeyen bir çocuğun önünde çıldırmışçasına eğil.
Nakarat
Ölüm gibi karanlık, nitekim hazan bu yol,
Kalan da, terk eden de kazanmıyor,
Denedim, defalarca denedim, amma denedim,
Ve inan, sensiz yaşanmıyor.
Kalan da terk eden de başarmıyor
Bir zaman geçiyor ve gözler atık yaşarmıyor,
Yokluğun garip, varlığın hazin sonum,
Denedim, seninle de yaşanmıyor.
Verse 2
Yazmaya çalışıyorsun hala,
Şu anda bulunduğum karanlık ne ala,
Ve bensiz olmamaya yemin etmiş gözlerinde,
Geri dönmek ister gibi saçma bir mana.
Yok etmeye çalışıyorsun hala,
Ne yazık, nasılsa
aşkımız mübalağa,
Zaten olmayan bir şeydik hanım,
Anlamıyorum, neyi kurcalıyorsun hala.
Gurur duydum, eşyaları toplayıp giderken,
Yüzüne bakıp tükürmek diledim içimden, af dilerken,
Anılarımı terzi gibi bir söküp, bin dikerken,
Artık yararım yok sana, gül değil dikenken.
O halde sus, bırak da, nefreti kusuyum,
Ve sus, bir nebze baksana gecenin pusuyum,
Güneşin dik geldiği çöl kenarı, bir damla suyum,
Ben, bütün geçmişimin dert deposuyum.
Nakarat x2
Ölüm gibi karanlık, nitekim hazan bu yol,
Kalan da, terk eden de kazanmıyor,
Denedim, defalarca denedim, amma denedim,
Ve inan, sensiz yaşanmıyor.
Kalan da terk eden de başarmıyor
Bir zaman geçiyor ve gözler atık yaşarmıyor,
Yokluğun garip, varlığın hazin sonum,
Denedim, seninle de yaşanmıyor.